Sneeuwschoenen bij Pic Carlit


Ik had mijn redenen om deze keer voor een korte tocht te kiezen. In mijn geheugen zaten een paar tochten waar ik soms naar het eind zat uit te kijken omdat het weer even niet mee wilde.
Het zou een eerste wintertocht worden in deze hoek en omdat je zo vroeg op het seizoen alles kan verwachten qua weer en mijn vaardigheden nog niet echt op punt staan zou ik maar een paar dagen de deur uit gaan. Kwestie mij nog enig perspectief te geven als het niet mee zou zitten.
Daarbij ging ik het op proberen op een stel lage trailschoenen.
Ik ben de laatste dagen nog erg druk bezig geweest om op tijd mijn donsjas klaar te krijgen en een getten systeem uit te werken waarvan ik hoop dat het mijn voeten zo droog mogelijk kon houden.
In mijn hoofd zat de wetenschap dat ik op zondagavond zou vertrekken. Hilariteit thuis toen bij een laatste controle, ik de datum op het ticket in de gaten kreeg.
Niet zondag maar maandagavond werd ik op de slaaptrein verwacht. Er viel nogal wat druk van mij af en ik kon terug relax uitkijken naar morgen. Te jachtige momenten waren het geweest om alles ingepakt te krijgen.


Periode: 13-18 maart 2012

Dag 1:
Duur:7uur
Porta


Het ging vlot tot Porta. Voorlopig geen sneeuw te zien toen ik de trein verliet.
Zette de klim in naar Coll de l’Homme en kon al snel voor korte tijd de stijgijzers onder de schoenen gespen omdat het pad over een groot deel verijzeld was.
Even lopen zoeken daar waar de route een bocht naar zuid-oost maakt. Het laatste stuk tot de col op sneeuwschoenen waar ik uitkeek over een plateau waar er amper nog iets van sneeuw ligt.
Klim door naar de graat bij Serra de Bac d’Ortell om dan later af te dalen naar Els Estanyets waar ik op een droog stuk mijn bivakzak open legde.

bivak bij els estanyets

Zoals het er nu uit ziet hoeft de shelter niet opgesteld te worden.
Toch niet direct een landschap waar ik erg warm voor loop.

Dag 2:
Duur::6uur
Zoek mijn weg verder in NO richting, parallel met de bergrug. Het duurt langer dan voorzien eer ik vanaf hoogtepunt 2554m Estany de Coll Roig in het oog krijg.
Ik vind ondanks die bergrug dat het terrein toch wat onoverzichtelijk oogt waardoor het niet erg vordert en ik mijn vorderingen niet terug vindt op de kaart.
Eenmaal op de route richting Coma Dels Forats wordt het simpel.
Volg de westkant van Tossal Colomer tot ik de route naar Pic Carlit bereik.
Ik zie sporen naar deze top die via de normaal route gaan maar ook een spoor dat dwars doorheen het sneeuwveld gaat.

puig carlit

Ik zit nu wel in een sneeuwrijke hoek en doe de stijgijzers aan om de steile noord helling van Tossal Colomer te dwarsen als ik mijn weg zoek naar een paternoster van meertjes. Vanop afstand zie ik andere sneeuwschoenende groepjes.
Loop door naar Estany de Sobirans. Durf het niet meer aan om over het bevroren oppervlak te lopen en rond het langs zijn zuidelijke uitloper.
Bij het Estany d’en Gombau hou ik het voor bekeken. Niet zo’n lange dag van gemaakt. Als ik verder door zou lopen kom ik op de lagere delen terecht waar de uitzichten misschien wat minder zijn.
Nu blijft Pic Carlit in beeld en ik hoop morgenochtend snel van het eerste zonlicht te kunnen profiteren.
Ik leg mij terug op een vlak, nog verdord stuk gras. Kort in de buurt van wat stromend water. Zo hoef ik geen tijd te steken in het smelten van sneeuw.

tussen estany d'en gombau en estany de castellà

Kan er voor de eerste (en laatste) keer met het thuisfront bellen.
Er was in de voorbereiding het plan om vanaf Estany de Castellà naar de noordelijke rug bij Castellà te klimmen om dan in westelijke richting naar het plateau noordelijk van Pic Carlit te lopen voor een overnachting op hoogte maar op dit uur had ik daar geen zin meer in.

Dag 3:
Duur:7.30uur
Opmerkelijk die nacht was een meteoriet die voor een tweetal seconden heel de omgeving op deed lichten

ochtend met puig carlit

Ik trek vandaag naar een hoek die ik koester. Geregeld van stijgijzers en sneeuwschoenen moeten wisselen.
Volg de route langs Lac des Bouillouses en ben aan de kop even op zoet geweest met het zoeken naar de route naar het merengebied tussen Puig de la Cometa, Puig de la Portella Gran en Puig Peric.
Neem royaal mijn tijd in de klim.
Door de opgegooide sneeuwduinen oogt het hier echt nog winters. Ik stel mijn trailstar copie op in een sneeuwveld boven Estany Blau in de nabijheid van een sneeuwvrije strook waar ik kan koken.

cabane

Het is en blijft een bijzondere hoek en ik geniet nog lang van de omgeving.
Ik zit mij te bedenken dat ik erg veel geluk heb met het weer. Ik heb een lap plastiek bij voor onder mijn tyvek bivakzak en moet toch wat zorg dragen dat ik deze ijs en sneeuwvrij hou. Het lijkt mij logischer, als ik toch met een shelter onderweg ben, ik mij beter een kuip maak. Dan bekruipt mij toch weer de zin om een rechthoekige shelter te maken die gemakkelijker te combineren is met een dergelijke kuip.

Dag 4:
Duur:6uur
Op de weg terug naar beneden zit ik wat zuidelijker dan gisteren en besluit een afsteker te maken door rechtstreeks af te dalen naar de valleibodem die mij naar Portella de la Grava moet leiden in plaats van terug naar de noordkant van Lac des Bouillouses te lopen.

puig de la cometa

Vindt daar terug wat stromend water en gooit het gesmolten water van gisteren weg.
Er zweeft nogal wat gruis in. Volgende keer een koffiefilter oid meenemen.
De rest van de dag kan ik de sneeuwschoenen aan houden. Al bij al toch een inspannende dag geweest als ik uiteindelijk Refuge des Bésines bereik. Het winterruim met zijn 16 matrassen is erg comfortabel .
Later, als ik al in bed lig krijg ik gezelschap van een Fransman. Hij zit zich te beklagen dat er zonnecellen op het dak liggen, er verlichting is geïnstalleerd maar hij geen enkele lamp aan het branden krijgt.
Eet zich buiten in het halfduister nog een blikje leeg. Als hij binnen komt vult de ruimte zich met een geur van sardienen in tomatensaus.

refuge bésines

Hij maakt me bang dat morgen het weer om zal slaan. Een koppel dat in de cabane aan de oostkant van Etang des Bésines verblijven gaan morgen afdalen om te vermijden dat ze ingesneeuwd geraken. Ik dokter een alternatief uit voor de laatste dag als ik morgen al genoodzaakt zou zijn om Porteille des Bésines over te steken.

Dag 5:
Duur:6 uur
Als het de volgende ochtend stralend weer is wordt ik wat rustiger en bedenk mij dat ook met sneeuwval, ik die laatste col wel zal halen en ik besluit vandaag een dagtocht te lopen.
Als de Fransman nog ligt te snurken sluit ik de deur achter mij. Het merendeel van mijn gerief heb ik in de slaapzak gestoken die ik achter laat.
Vul mijn drinkbussen bij een wak en klim geleidelijk naar Portella de Lanos. Het valt me op dat er in het sneeuwveld net onder de col grote scheuren zitten.

puig pedros (rechts)

Trek dan richting Puig de Coma d’Or. Op de graat ging het goed tot ik hoogtepunt 2557 bereikte. Vanaf dan waren er toch enkele moeilijkheden. Er loopt een ski spoor maar de helling is te steil om goed grip te houden als ik ze wil dwarsen met de sneeuwschoenen aan. Besluit dan maar om terug naar de graat te klimmen en moet eer ik daar ben, verschillende treden trappen om hogerop te geraken. Eenmaal boven leek het mij veiliger om de stijgijzers aan te doen.
Na een mooie aanloop over het grote, zo goed als vlak sneeuwveld begint de stevige klim naar de col zuidelijk van Puig de Coma d’Or. De col die ik stomweg over het hoofd had gezien tijdens mijn oktobertocht.
Zwaai eenmaal boven nog naar een toerskiër waar voor “omhoog en omlaag” schijnbaar evenveel moeite kost. Krijg verre uitzichten naar het westen.
Na een korte afdaling hou ik mijn pauze op de rand en bewonder de kom in het noorden.
Daal later af tot Portella de Cortal Rosso waar ik wat meer volk tegen kom. Meestal toerskiërs .
Moet al snel de sneeuwschoenen aan doen als ik begin af te dalen richting Refuge des Bésines.
Het open gedeelte tot de eerste bomen was een parel om langs af te dalen om dan al stuntelend langs de helling te traverseren die te steil is om de voeten goed te zetten.

afdaling naar dalbodem

Als ik op hoogte van de hut kom schuif ik een eind naar beneden en besluit dan om deze richting maar aan te houden. Sta terug recht en kap me met de hielen een weg naar beneden.
Morgen, zo neem ik mij voor, was ik alle zweet van mij af in de warmwaterbron boven Mérens-les -Vals . Die avond heb ik de hut voor mij alleen. Neem deze keer mijn tijd om op mijn gemak te eten en ondertussen bestudeer ik mijn gasbrandertje hoe ik een windscherm kan bouwen als ik hem niet in winterstand met omgekeerd blik gebruik.

Dag 6:
Duur:5 uur
Het venijn zit alweer in de staart.
De refuge keurig achter gelaten. Alle dekens mooi opgevouwen. 10 euro in de brievenbus gestoken. Die andere 4,4 euro hebben ze nog van mij tegoed.



Er verschijnen wolken die later weer oplossen. Eenmaal ingepakt toch maar vertrokken voor het laatste stuk ondanks de wetenschap dat in Mérens les vals geen fluit te doen is en ik er veel te vroeg zal zijn.
Aardige klim tot de port. Wolken tegen een blauwe lucht maakt het prentje af.
Boven zie ik dat de lagere delen in de mist hangen.
Ik verschiet van de steile hellingen die ik voorgeschoteld krijg tot l’ Estagnas en eenmaal in de afdaling begint het dicht te trekken zodat ik nog maar weinig overzicht krijg om de steilste delen te kunnen omzeilen. Via het laagste punt van de vallei is geen garantie voor een evenwichtige afdaling. Door het warmere weer begint de sneeuw zijn draagkracht te verliezen. Ik ga een paar keer onderuit maar met de knieën in de sneeuw en de vingers als haken kom ik snel weer tot stilstand.
Eenmaal onder het wolkendek en een stuk lager hoe minder zeker ik kan zijn dat de sneeuw mij zal dragen. Geregeld zak ik tot voorbij de knieën door de sneeuw en moet veel moeite doen om uit de putten te geraken die ik telkens maak. Soms blijft een van de sneeuwschoenen diep onder de sneeuw haken achter een rots.
Zeker in de geul voorbij l’Estagnas is het erg gesteld.
Bij hoogtemeter 1700 doe ik de sneeuwschoenen uit en ga naar de rechteroever van de Nabre waar er minder sneeuwresten liggen en volg het pad tot de bron (“sources sulfureuses”). Kan hier terug verbinding maken met het thuisfront. Ik verwijder eerst een dode pad uit het water.

pastorale hoek tijdens afdaling

Geniet van het warme bad en als herboren leg ik de laatste meters tot het dorp af.
De ruïne van het kerkje boven het dorp past goed bij het sombere weer.
Het station van Mérens-les-Vals is al jaren gesloten. Ik zal me de komende 5 uur met een overdekt wachthok tevreden moeten stellen.
Samen met het duister valt er nu constant sneeuw uit de lucht.

Kaarten:
2249 OT Bourg-Madame
2249ET Font-Romeu
fotoalbum

Reacties

Populaire posts