Kilometers malen

Begin september op bezoek bij mijn dochter. Goed dat ze is uitgeweken naar het iets rustiger Brooklyn om de heksenketel van Manhattan achter zich gelaten.
(Maar de heksen zijn er wel mooi)
Plan was om toch voor even de stad achter ons te laten en ons drie dagen op de Appalachian trail voort te bewegen. Helaas te weinig tijd binnen onze planning.
Ik besloot dan maar om wat kilometers te gaan maken in onze eigen Ardennen, kwestie om mijn spieren toch nog eens aan te manen tot enige activiteit zodat ik toch niet totaal geatrofieerd aan mijn najaar tocht in de Pyreneeën zou beginnen.
Twee dagen en 90 km verder om het traject tussen Melreux en Gouvy af te malen, lopend over de gr57. Een trainingstochtje waar er weinig tijd zal overblijven om er bij te gaan zitten om wat atmosfeer te proeven.
Om de laatste dag niet tot een stuk in de nacht te moeten lopen zakte ik donderdag al af naar het zuiden.
Een geluk dat ik enkele overuren terug kon nemen op donderdag zodat ik nog een tweetal uren kon stappen voor het donker begon te worden. Hotton heeft enkele mooie grasveldjes rond de kerk waar je waarschijnlijk zonder al te veel problemen enkele uren zou kunnen pitten. Ik liep door tot op de kam van Bois de Hampteau waar ik op een bedje van beukenblad voor het eerst mijn nieuwe tarp op kon stellen.


Op tijd opgestaan zodat ik de hemel nog in brand zag staan onderweg naar Waharday. Aan de oriëntatietafel bij de kapel van Notre-Dame des Champs een korte pauze gehouden.

Voorbij Hodister om dan door te stomen naar La Roche-en Ardenne. Onderweg naar Maboge liep het even fout en was ik de weg kwijt. Werd weggestuurd door een paar boswerkers omdat ik mij op privéterrein bevond.
In Maboge aangebeld om mijn watervoorraad aan te vullen. . Donderdagmiddag vertrokken met 5 liter water maar met een reserve van 1,5 liter onder in de rugzak toch te weinig om de nacht nog door te komen.

In de voorbereiding had ik de Keltische site van Le Cheslé aangeduid als een mogelijk plek om te overnachten maar nog genoeg uren daglicht om verder te baggeren langs de Ourthe waar ik nog voor Belvédère aux deux ourthes een mooi vlak plekje vond voor een tweede nacht. Met als bonus een comfortabele zitbank in de buurt.

Ik had maar een minimum aan gerief meegenomen. Buiten nog wat restjes tourbrood uit de diepvriezer leefde ik enkel op crunchy.
Geen rechtstreekse regen gehad op de bivakzak maar met een lucht zwanger van het vocht waaide er geregeld een mistige, natte wolk naar binnen.
Stevige regenbuien onderweg naar Houffalize. Opvallend hoe bedrijvig de eekhoorns zijn nu er geoogst moet worden en hoe als ware acrobaten ze in een minimum van tijd een hazelaar leeg kunnen halen. Vermakelijk om te zien.
Bij Cetturu besluit ik de route in te korten door over asfalt naar Steinbach te lopen.
Vorig jaar was het troosteloos lopen door het Bois de Lihérin omdat de mens hier bomen aan het “oogsten” was geweest. Het was niet de eerste keer deze dagen dat ik door zo’n productiebos liep.
Wat een ravage eenmaal de machines hun werk hebben gedaan.
Toen het bord “Brisy” langs de weg stond te prijken wist ik alweer hoe laat het was. Foute splitsing genomen bij Cetturu.
Er zat niets anders op dan over het asfalt via Rettigny verder te sloffen tot Cherapont waar ik het laatste stuk terug over rood-wit verder kon.

Om 13u in Gouvy.
De trein van 14:27 nog een 5 uur later de eigen straat in te lopen. Ik kom te weinig in de Ardennen en zou dergelijke uitstappen wat meer moeten doen om de conditie op peil te houden.

Landschappelijk, daar moet ik het niet voor doen. Te weinig stukken die echt beklijven.
foto's

Reacties

Populaire posts